22 Niezbędne urządzenia literackie i jak ich używać w swoim pisaniu

Urządzenia literackie to specyficzne techniki, które pozwalają pisarzowi przekazać głębsze znaczenie, które wykracza poza to, co jest na stronie. Urządzenia literackie współpracują z fabułą i postaciami, aby podnieść historię i skłonić do refleksji na temat życia, społeczeństwa i tego, co to znaczy być człowiekiem.

Ucz się od najlepszych

Przejdź do sekcji

• Co to jest urządzenie literackie?
• 22 różne typy urządzeń literackich i jak ich używać

Co to jest urządzenie literackie?

Narzędzie literackie jest narzędziem używanym przez pisarzy do wskazywania większych tematów, pomysłów i znaczenia w historii lub tekście. Istnieje wiele stylów urządzeń literackich, z których każdy służy innym celom. Niektóre operują na poziomie zdania, podczas gdy inne służą całości tekstu. Pisarze często używają jednocześnie wielu urządzeń literackich.

które z poniższych jest ilustracją prawa rosnących kosztów alternatywnych?

22 różne typy urządzeń literackich i jak ich używać

Pisarze używają szerokiej gamy narzędzi literackich w różnych gatunkach. Każde urządzenie literackie służy określonemu celowi. Zrozumienie, jak prawidłowo posługiwać się tymi urządzeniami, może znacznie poprawić twoje własne pisanie.

jakich produktów używasz do konturowania

1. Alegoria . Alegoria to narzędzie literackie używane do wyrażania dużych, złożonych idei w przystępny sposób. Alegoria pozwala pisarzom stworzyć pewien dystans między sobą a problemami, które omawiają, zwłaszcza gdy te kwestie są silną krytyką rzeczywistości politycznej lub społecznej. Dowiedz się więcej o alegorii tutaj .
2. Wskazówka . Aluzja to popularny zabieg literacki służący do rozwijania postaci, kadrowania fabuły i pomagania w tworzeniu skojarzeń ze znanymi utworami. Aluzje mogą odnosić się do wszystkiego, od wiktoriańskich bajek i kultury popularnej po Biblię i Barda. Weźmy na przykład popularne wyrażenie Bah humbug — aluzja nawiązująca do noweli Karola Dickensa Kolęda . Fraza, często używana do wyrażenia niezadowolenia, kojarzy się z zrzędliwym bohaterem opowieści, Ebenezerem Scrooge'em. Dowiedz się więcej o aluzji tutaj.
3. Anachronizm . Wyobraź sobie, że czytasz historię o jaskiniowcu, który gotuje obiad w mikrofalówce, albo oglądasz filmową adaptację powieści Jane Austen, w której bohaterowie zamiast pisać listy, wysyłają do siebie wiadomości tekstowe. Okoliczności te są przykładami anachronizmów lub błędu w chronologii – tego rodzaju, który sprawia, że ​​widzowie unoszą brwi lub patrzą podwójnie. Czasami anachronizmy są prawdziwymi błędami; innym razem są używane celowo, aby dodać humoru lub skomentować konkretny okres w historii. Dowiedz się więcej o anachronizmie tutaj .
4. Zawieszenie akcji . To znajome uczucie: jesteś w 59 minucie godzinnego odcinka telewizyjnego, a protagonista ma zamiar zmierzyć się ze złoczyńcą – a potem odcinek zostaje przycięty na czarno. Znany jako cliffhanger, to urządzenie fabularne oznacza koniec części narracji, której wyraźnym celem jest utrzymanie zaangażowania odbiorców w historię. Dowiedz się więcej o klifach tutaj .
5. Dramatyczna ironia . Pamiętaj, kiedy pierwszy raz czytałeś lub oglądałeś Romeo i Julia ? Tragiczne zakończenie tej kultowej opowieści jest przykładem dramatycznej ironii: publiczność wie, że każdy z kochanków żyje, ale żaden z kochanków nie wie, że drugi wciąż żyje. Każdy wypija swoją truciznę, nie wiedząc, co wie publiczność. Ironia dramatyczna jest wykorzystywana z wielkim powodzeniem w literaturze, filmie i telewizji. Dowiedz się więcej o dramatycznej ironii tutaj.
6. Rozszerzona metafora . Rozbudowane metafory wbudowują sugestywne obrazy w dzieło pisarskie i sprawiają, że proza ​​staje się bardziej emocjonalna. Przykłady rozszerzonej metafory można znaleźć we wszystkich formach poezji i prozy. Nauka korzystania z rozbudowanych metafor we własnej pracy pomoże Ci zaangażować czytelników i poprawić pisanie. Dowiedz się więcej o rozszerzonych metaforach tutaj .
7. Zapowiedź . W swej istocie opowiadanie historii ma jedną ambicję: przyciągnąć i utrzymać uwagę czytelnika i sprawić, by czytał Twoją historię. Zapowiadanie lub chytre wskazanie przyszłego wydarzenia to jedna z technik, których pisarz może użyć do tworzenia i budowania napięcia. Dowiedz się więcej o zapowiadaniu tutaj .
8. Humor . Humor łączy ludzi i może zmienić sposób, w jaki myślimy o świecie. Oczywiście nie każdy jest biegły w byciu zabawnym – szczególnie w swoim pisaniu. Rozśmieszanie ludzi wymaga pewnych umiejętności i finezji, a ponieważ tak bardzo opiera się na instynkcie, jest trudniejsze do nauczenia niż innych technik. Jednak wszyscy pisarze mogą skorzystać na tym, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak funkcjonuje humor w piśmie. Dowiedz się więcej o humorze tutaj .
9. Obrazowość . Jeśli ćwiczyłeś lub studiowałeś kreatywne pisanie, prawdopodobnie spotkałeś się z wyrażeniem malowania obrazu słowami. W poezji i literaturze nazywa się to obrazowaniem: użycie języka figuratywnego do wywołania u czytelnika doświadczenia zmysłowego. Gdy poeta dobrze posługuje się językiem opisowym, gra na zmysłach czytelnika, dostarczając mu widoków, smaków, zapachów, dźwięków, odczuć wewnętrznych i zewnętrznych, a nawet głębokich emocji. Detale sensoryczne w obrazach ożywiają dzieła. Dowiedz się więcej o zdjęciach tutaj .
10. Ironia . Ironia to często źle rozumiany zabieg literacki, który opiera się na przeciwieństwach: na tym, jakie rzeczy są na powierzchni i czym faktycznie są. Wielu dowiaduje się o ironii dramatycznej poprzez dzieła teatralne, takie jak Szekspira Romeo i Julia lub Sofoklesa Król Edyp . Umiejętnie zastosowana ironia jest potężnym narzędziem, które dodaje głębi i treści do tekstu. Dowiedz się więcej o ironii tutaj .
11. Metafora, porównanie i analogia . Metafory, porównania i analogie to trzy techniki używane w mowie i piśmie do dokonywania porównań. Każdy z nich jest używany w inny sposób, a rozróżnienie między trzema może być nieco skomplikowane: na przykład porównanie jest w rzeczywistości podkategorią metafory, co oznacza, że ​​wszystkie porównania są metaforami, ale nie wszystkie metafory są porównaniami. Znajomość podobieństw i różnic między metaforą, porównaniem i analogią może pomóc w określeniu, które z nich najlepiej wykorzystać w dowolnym scenariuszu, i wzmocnić pisanie. Dowiedz się więcej o różnicach i podobieństwach między metaforą, porównaniem i analogią tutaj .
12. Motyw . Motyw to powtarzający się element, który ma symboliczne znaczenie dla opowieści. Czasami motyw jest powtarzającym się obrazem. Czasami jest to powtarzające się słowo, fraza lub temat. Motyw może być powtarzającą się sytuacją lub działaniem. Może to być dźwięk, zapach, temperatura lub kolor. Aspektem definiującym jest to, że motyw się powtarza, a poprzez to powtórzenie motyw pomaga oświetlić główne idee, tematy i głębsze znaczenie historii, w której się pojawia. Dowiedz się więcej o motywie tutaj.
13. Motyw kontra symbol . Zarówno motywy, jak i symbole są używane w mediach artystycznych: malarze, rzeźbiarze, dramaturdzy i muzycy używają motywów i symboli w swoich odpowiednich formach sztuki. I choć są to podobne terminy literackie, motyw i symbol nie są synonimami. Dowiedz się więcej o różnicach między motywem a symbolami tutaj.
14. Oksymoron . Oksymoron to figura retoryczna: kreatywne podejście do języka, które bawi się znaczeniem i użyciem słów w sensie niedosłownym. Ten zabieg literacki łączy słowa o sprzecznych definicjach, aby ukuć nowe słowo lub frazę (pomyśl o idiomie, zachowuj się naturalnie – jak możesz być sobą, jeśli działasz?). Niezgodność wynikowej wypowiedzi pozwala pisarzom bawić się językiem i znaczeniem. Dowiedz się więcej o oksymoronach tutaj.
15. Paradoks . To zdanie jest kłamstwem. To samoodnoszące się stwierdzenie jest przykładem paradoksu — sprzeczności, która kwestionuje logikę. W literaturze paradoksy mogą wywoływać humor, ilustrować tematy i prowokować czytelników do krytycznego myślenia. Dowiedz się więcej o paradoksach tutaj .
16. Uosobienie . W piśmie język figuratywny — używający słów do przekazania innego znaczenia niż dosłowne — pomaga pisarzom wyrażać się w bardziej kreatywny sposób. Jednym z popularnych rodzajów języka figuratywnego jest personifikacja: przypisywanie ludzkich atrybutów do istoty innej niż ludzka lub nieożywionego obiektu w celu wyrażenia punktu lub idei w bardziej kolorowy, pomysłowy sposób. Dowiedz się więcej o personifikacji tutaj .
17. Satyra . Satyra jest tak powszechna w popkulturze, że większość z nas już ją dobrze zna, nawet jeśli nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę. Satyra to często humorystyczny sposób na wyśmiewanie się z mocy, które są. Czasami jest tworzony w celu napędzania zmian społecznych. Satyra może być częścią każdego dzieła kultury, sztuki lub rozrywki – ma długą historię i jest tak samo aktualna dzisiaj, jak w starożytnym Rzymie. Dowiedz się więcej o satyrze tutaj .
18. Sytuacyjna ironia . Ironia: to jasne jak błoto. Teoretycy spierają się o marginesy tego, co stanowi ironię, ale ironia sytuacyjna jest wszędzie wokół nas – od humorystycznych nagłówków wiadomości po szokujące zwroty akcji w książce lub programie telewizyjnym. Ten rodzaj ironii dotyczy przepaści między naszymi oczekiwaniami a rzeczywistością i może wywrzeć niezapomniane i silne wrażenie, gdy się z nią spotkamy. Dowiedz się więcej o ironii sytuacyjnej tutaj.
19. Niepewność . Bez względu na rodzaj opowiadanej historii, suspens jest cennym narzędziem do utrzymania uwagi i zainteresowania czytelnika. Budowanie napięcia wiąże się z ukrywaniem informacji i zadawaniem kluczowych pytań, które wzbudzają ciekawość czytelników. Rozwój postaci odgrywa dużą rolę w generowaniu napięcia; na przykład, jeśli pragnienie postaci nie zostanie spełnione do końca książki, opowieść nie będzie dla czytelnika kompletna. Dowiedz się więcej o suspensie tutaj .
20. Symbolizm . Przedmiot, pojęcie lub słowo nie muszą być ograniczone do jednego znaczenia. Co przychodzi Ci na myśl, gdy widzisz czerwone róże rosnące w ogrodzie? Być może myślisz dosłownie o róży — o jej płatkach, łodydze i cierniach, a nawet o pręciku i słupku, jak mógłby to zrobić botanik. Ale być może twój umysł idzie gdzie indziej i zaczyna myśleć o takich tematach jak romans, zaloty i walentynki. Dlaczego miałbyś to zrobić? Powodem jest oczywiście to, że w ciągu wielu pokoleń symboliczne znaczenie róży ewoluowało i zawierało koncepcje miłosne. Dowiedz się więcej o symbolice tutaj .
21. Prawdopodobieństwo . Verisimilitude (wymawiane ve-ri-si-mi-li-tude) to teoretyczna koncepcja, która określa pozory prawdy w twierdzeniu lub hipotezie. Jest to również zasadnicza zasada pisania beletrystyki. Verisimilitude pomaga zachęcić czytelnika do dobrowolnego zawieszenia niewiary. Używając verisimilitude na piśmie, celem jest bycie wiarygodnym i przekonującym. Dowiedz się więcej o prawdomówności tutaj .
22. Winieta . Zadaniem pisarza jest angażowanie czytelników słowami. Winiety – poetyckie wycinki życia – to literacki zabieg, który wprowadza nas głębiej w historię. Winiety na chwilę wycofują się z akcji, aby powiększyć obraz i przyjrzeć się bliżej konkretnej postaci, konceptowi lub miejscu. Pisarze używają winiet, aby rzucić światło na coś, co nie byłoby widoczne w głównym wątku historii. Dowiedz się więcej o winietach tutaj .

Zostań lepszym pisarzem dzięki rocznemu członkostwu MasterClass . Uzyskaj dostęp do ekskluzywnych lekcji wideo prowadzonych przez mistrzów literatury, w tym Neila Gaimana, Dana Browna, Margaret Atwood i innych.