AWANGARDOWY JAZZ: PRZEWODNIK PO HISTORII AWANGARDOWEGO JAZZU

Ze względu na nacisk jazzu na progresywne idee harmoniczne, improwizację i nietradycyjną strukturę, muzyczna awangarda często krzyżowała się z muzyką jazzową.

Przejdź do sekcji

Co to jest awangardowy jazz?
Krótka historia awangardowego jazzu
3 cechy awangardowego jazzu
Chcesz dowiedzieć się więcej o muzyce?
Dowiedz się więcej o MasterClass Herbie Hancock

Herbie Hancock uczy jazzu Herbie Hancock uczy jazzu

Naucz się improwizować, komponować i rozwijać swój własny dźwięk w 25 lekcjach wideo.

Ucz się więcej

Co to jest awangardowy jazz?

Jazz awangardowy to gatunek muzyki, który wypycha jazz poza tradycyjne formy swingu, bebopu, hard bopu i fajny jazz . Awangardowi muzycy jazzowi znani są z kolektywnej improwizacji, radykalnych koncepcji harmonicznych, a nawet atonalności. Awangardowy idiom jazzowy, który powstał w połowie lat 50. i trwa do dziś, pozostaje kluczowym elementem całej sceny jazzowej.

Zarówno jazz tradycyjny, jak i XX-wieczna muzyka klasyczna wywarły wpływ na awangardową muzykę jazzową. Jej dostawcy wywodzą się z najwyższych rang muzyki jazzowej, w tym legendy bebopu i hard bopu, takie jak John Coltrane, Alice Coltrane, Pharoah Sanders i Eric Dolphy. Inni od początku byli bardziej eksperymentalni, jak pionierzy free jazzu Ornette Coleman i Don Cherry. Dzięki tym wczesnym pionierom i obecnym stewardom awangardowego jazzu, takim jak Anthony Braxton i John Zorn, ruch zachował niewielką, ale oddaną bazę praktyków i mecenasów.

Krótka historia awangardowego jazzu

Awangardowa scena jazzowa ukształtowała się pod koniec lat pięćdziesiątych, gdy muzycy bebopu i post-bopu zaczęli odkrywać i poszerzać potencjał tradycyjnego kwartetu lub kwintetu jazzowego.

Początki : Niektóre z najwcześniejszych oznak awangardy jazzowej pojawiły się na płycie pianisty Cecila Taylora z 1956 roku Zaawansowanie jazzu . Płyta opiera się na tradycyjnych formach pieśni i zmianach akordów, ale forma improwizacji Taylora wskazuje na atonalną i dwunastotonową muzykę, która emanowała wówczas z sal muzyki klasycznej.
Pojawienie się free jazzu : Saksofonista Ornette Coleman pomógł wyważyć drzwi, które otworzył Taylor. Z 1958 Coś innego!!!! , 1959 Przyszły kształt jazzu , 1960 Free Jazz: Kolektywna Improwizacja i 1960 Zmiana stulecia , Coleman zapoczątkował gatunek znany jako would wolny jazz , niezbędny odpowiednik awangardowego jazzu. Coleman zachęcał swoich kolegów z zespołu – trębacza Dona Cherry'ego, basistę Charliego Hadena i perkusistę Billy'ego Higginsa – do wspólnego improwizowania z minimalnym uwzględnieniem struktury lub standardowych zmian akordów.
Rosnąca popularność : Radykalne podejście Colemana do jazzu zainspirowało legion free jazzu i awangardowych płyt w latach 60. i 70. XX wieku. Godne uwagi zapisy, które pomogły zdefiniować ruch, obejmują: Jedność duchowa (1964) przez Trio Alberta Aylera, Wyszedłem na obiad! (1964) Erica Dolphy'ego, Struktury jednostek (1966) Cecila Taylora, Magia Ju-Ju (1967) przez Archiego Sheppa i Przestrzeń to miejsce (1972) przez Sun Ra Arkestra. W tym czasie awangardowy jazz zyskał także kluczowego sprzymierzeńca w postaci legendy saksofonu Johna Coltrane'a, który pod koniec swojej kariery coraz bardziej skłaniał się ku wolnej i atonalnej muzyce. Na płytach takich jak Wniebowstąpienie (1966) i Przestrzeń międzygwiezdna (1967), Coltrane przekroczył wszelkie granice swoich bebopowych i hard bopowych początków iw pełni zaakceptował awangardę.
Powstanie muzyków z Chicago : Nowy Jork był światową stolicą jazzu przed okresem awangardy i tak pozostało przez cały czas. Jednak Chicago również okazało się kluczowym miastem dla ruchu, dzięki Association for the Advancement of Creative Musicians (AACM), które osiągnęło pełnoletność w latach 60. XX wieku. Członkowie AACM, tacy jak Anthony Braxton, Roscoe Mitchell i Art Ensemble z Chicago, przyjęli awangardę z bardziej formalnej perspektywy – wykazując tyle samo wpływów muzyków klasycznych, takich jak Pierre Boulez, jak i wielkich jazzmanów, takich jak Charlie Parker. Poeta Amiri Baraka współpracował również z AACM, czyniąc z kolektywu bardziej holistyczne konsorcjum czarnej sztuki i artystów.
Współczesny wpływ : W dzisiejszych czasach awangardowa scena jazzowa nadal kwitnie w Nowym Jorku dzięki artystom takim jak John Zorn, Henry Threadgill i Anthony Braxton. Wielu artystów międzynarodowych również rozwinęło tę formę, w tym niemiecki saksofonista Peter Brötzmann i japoński pianista Yōsuke Yamashita.

Herbie Hancock uczy jazzu Usher uczy sztuki wykonawczej Christina Aguilera uczy śpiewu Reba McEntire uczy muzyki country

3 cechy awangardowego jazzu

Kilka cech stylistycznych pozwala zdefiniować awangardową muzykę jazzową.

Odrzucenie standardowej tonacji : Przez większość wczesnych lat jazzu gatunek opierał się na luźnych interpretacjach muzyki tonalnej lub muzyce zorganizowanej wokół centralnej nuty. Od lat 50. do wybuchu lat 60. awangardowa muzyka jazzowa odrzucała tradycyjne granice tonalne i szła w kierunku niekonwencjonalnej harmonii, a nawet atonalności.
Improwizacja zbiorowa : W wielu awangardowych zespołach jazzowych muzycy improwizują jednocześnie, zamiast naprzemiennie, podczas gdy inni grają lub wspierają solo.
Inspiracja XX-wieczną muzyką klasyczną : Współcześni awangardowi kompozytorzy jazzowi, tacy jak Anthony Braxton i Henry Threadgill, nie tylko czerpią inspirację z takich tytanów jazzu, jak Duke Ellington i Miles Davis. Śledzili również kanały zapoczątkowane przez XX-wiecznych kompozytorów klasycznych, takich jak Arnold Schoenberg, Pierre Boulez i Witold Lutosławski, a także kompozytorów, którzy wpłynęli na tych klasycznych artystów, takich jak J.S. Kawaler.

Chcesz dowiedzieć się więcej o muzyce?

Zostań lepszym muzykiem z Roczne członkostwo MasterClass . Uzyskaj dostęp do ekskluzywnych lekcji wideo prowadzonych przez mistrzów muzyki, takich jak Herbie Hancock, Itzhak Perlman, St. Vincent, Sheila E., Timbaland, Tom Morello i nie tylko.