Ekonomia 101: Czym jest ekspansywna polityka fiskalna? Poznaj cel ekspansywnej polityki fiskalnej na przykładach

Polityka fiskalna jest jednym z kluczowych sposobów, w jaki rządy próbują regulować gospodarkę i wpływać na nią. Ekspansywna polityka fiskalna ma na celu pobudzenie aktywności gospodarczej poprzez oddanie większej ilości pieniędzy w ręce konsumentów i przedsiębiorstw. Jest to jeden z głównych sposobów, w jaki rządy reagują na skurcze cyklu koniunkturalnego i zapobiegać recesjom gospodarczym .

Przejdź do sekcji

• Czym jest ekspansywna polityka fiskalna?
• Jaki jest cel ekspansywnej polityki fiskalnej?
• Jak realizowana jest ekspansywna polityka fiskalna?
• Przykład ekspansywnej polityki fiskalnej: ARRA
• Dowiedz się więcej o MasterClass Paula Krugmana

Laureat Nagrody Nobla, ekonomista Paul Krugman, uczy Cię teorii ekonomicznych, które napędzają historię, politykę i pomagają wyjaśnić otaczający Cię świat.

Czym jest ekspansywna polityka fiskalna?

Ekspansywna polityka fiskalna dąży do wzrostu zagregowany popyt poprzez połączenie zwiększonych wydatków rządowych i obniżek podatków. Pomysł polega na tym, że oddając więcej pieniędzy w ręce konsumentów, rząd może stymulować działalność gospodarczą w okresach spowolnienia gospodarczego (na przykład podczas recesji lub w fazie skurczu cyklu koniunkturalnego).

Podczas gdy polityka ekspansywna z konieczności zwiększa deficyt budżetowy lub zmniejsza nadwyżki w krótkim okresie, chodzi o to, że poprzez stymulowanie większej aktywności gospodarczej cała gospodarka będzie się rozwijać (stąd nazwa), nadrabiając krótkoterminowe deficyty długoterminowym wzrostem gospodarczym . Dzieje się tak, ponieważ nawet stosunkowo ograniczony bodziec, jeśli jest mądrze ukierunkowany, może mieć efekt mnożnikowy w całej gospodarce.

Drugą stroną ekspansywnej polityki fiskalnej jest: restrykcyjna polityka fiskalna , który polega na podnoszeniu podatków lub zmniejszeniu wydatków rządowych w celu zahamowania wzrostu gospodarczego.

Jaki jest cel ekspansywnej polityki fiskalnej?

Zgodnie z keynesowską teorią ekonomiczną, ekspansywna polityka fiskalna jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi (obok ekspansywnej polityki pieniężnej) rządów, które muszą promować aktywność gospodarczą w okresach recesji. W tych okresach łączny popyt spada, ponieważ firmy i konsumenci ograniczają swoje wydatki.

Jeśli pozostawiony bez kontroli, spadek zagregowanego popytu może stworzyć błędne koło, w którym słaby popyt konsumencki powoduje, że przedsiębiorstwa inwestują mniej, co dodatkowo zmniejsza popyt i tak dalej. Aby przeciwdziałać temu cyklowi, ekspansywna polityka fiskalna ma dwa podstawowe narzędzia:

1. Cięcia podatkowe , niezależnie od tego, czy przyjmą formę ogólnych obniżek stawek, czy też kredytów zwrotnych, które przyniosą więcej pieniędzy bezpośrednio do kieszeni konsumentów.
2. Zwiększone wydatki rządowe , często przy robotach publicznych, w celu zwiększenia ogólnego poziomu zatrudnienia.

Zauważmy, że w przypadku obu opcji najbardziej podstawowym celem ekspansywnej polityki fiskalnej jest zwiększenie popytu w gospodarce poprzez zapewnienie ludziom większych dochodów do dyspozycji, zarówno w celu pobudzenia wydatków konsumpcyjnych, jak i inwestycji przedsiębiorstw.

To różni się od ekspansywnej Polityka pieniężna , która polega na emisji obligacji i obniżaniu stóp procentowych w celu pobudzenia akcji kredytowej ze strony banków i zwiększenia podaż pieniądza .

Jak realizowana jest ekspansywna polityka fiskalna?

W Stanach Zjednoczonych i większości innych krajów rozwiniętych o polityce fiskalnej decydują władze wykonawcze i/lub ustawodawcze. W USA Kongres ustala politykę fiskalną poprzez budżet federalny i rachunki za środki , które prezydent musi następnie podpisać zgodnie z prawem.

Należy zauważyć, że kiedy ekonomiści i decydenci mówią o zwiększeniu wydatków w celu pobudzenia gospodarki, zwykle mówią o wydatki uznaniowe — ta część budżetu federalnego, która nie jest już przeznaczona na programy takie jak Social Security i Medicare, zgodnie z prawem. Zwykle nie obejmuje również wydatków na obronę, które stanowią większość uznaniowych wydatków w USA.

Kolejną ważną rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że rządy nie zawsze używają narzędzi polityki fiskalnej zgodnie z przeznaczeniem. Ponieważ polityka fiskalna wydaje się być prerogatywą funkcji wykonawczych i ustawodawczych, często jest bardziej subiektywna dla wpływów politycznych niż polityka monetarna, którą zazwyczaj zajmują się banki centralne. Na przykład politycy są czasami kuszeni, aby obniżyć podatki poza okresem skurczów, aby pobudzić gospodarkę, aby wygrać reelekcję, nawet z ryzykiem wywołania cyklu koniunkturalnego.

MasterClass

Sugerowane dla Ciebie

Zajęcia online prowadzone przez największe umysły świata. Poszerz swoją wiedzę w tych kategoriach.

Uczy ekonomii i społeczeństwa

Uczy budowania marki modowej

Uczy dziennikarstwa śledczego

Uczy projektowania mody

Przykład ekspansywnej polityki fiskalnej: ARRA

Jako stosunkowo niedawny przykład działania ekspansywnej polityki fiskalnej, spójrz na globalną recesję w latach 2007-2009. Wywołana poważnym kryzysem finansowym recesja spowodowała utratę milionów miejsc pracy i gwałtowny spadek PKB. W odpowiedzi Kongres USA i administracja Obamy przyjęły serię obniżek podatków i środków wydatkowych, znanych pod wspólną nazwą American Recovery and Reinvestment Act (ARRA).

Elementy ARRA to klasyczny zestaw ekspansywnych polityk fiskalnych, w tym:

• Zachęty podatkowe dla firm i osób fizycznych (288 mld USD)
• Bodziec fiskalny dla władz stanowych i lokalnych (144 mld USD)
• Zwiększone wydatki federalne (357 miliardów dolarów) na szereg programów federalnych, w tym transport, infrastrukturę, poprawę efektywności energetycznej, badania naukowe i zasiłki dla bezrobotnych

Większość analityków zgadza się, że ARRA skutecznie zwiększyła realny PKB i zmniejszyła stopę bezrobocia.

znaki księżyca i słońca

Dowiedz się więcej o ekonomii i społeczeństwie podczas zajęć MasterClass Paula Krugmana.