W większości zachodniej muzyki kompozytorzy mają do dyspozycji 12 tonów, ale nie każda nuta działa w każdej sytuacji. Aby wyśrodkować utwór muzyczny, kompozytorzy zazwyczaj pracują w ramach jednej tonacji. Jedna szczególna tonacja, pryma, zakotwicza dany klawisz.
Przejdź do sekcji
- Co to jest notatka główna?
- Nuty prymy i inwersje akordów: 4 sposoby na zagranie akordu
- Jak rozpoznać główną nutę akordu?
- Jak używać akordów głównych i inwersji w muzyce?
- Ucz się więcej
- Dowiedz się więcej o MasterClass Jake'a Shimabukuro
Jake Shimabukuro uczy, jak przenieść ʻukulele z półki na centralną scenę, z technikami zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych graczy.
Ucz się więcej
Co to jest notatka główna?
W teorii muzyki pryma jest wysokością, która określa tonację muzycznej tonacji, akordu lub skali. Pryma akordu nadaje nazwę akordowi i ustala związek między wszystkimi innymi nutami w akordzie. Na przykład w akordzie C-dur nuta C jest podstawą akordu. Do tego akordu C można dodać inne wysokości, ale C pozostanie prymy. W akordzie a-moll A jest prymą. W akordzie septymowym Fis fis jest prymą. Podstawą skali jest nuta, od której zaczyna się skala. W gamie A-dur nuta A jest podstawą całej gamy. W skali C-moll C jest korzeniem skali.
Większość zachodniej muzyki jest napisana w tonacji durowej lub molowej. W obu przypadkach pryma gamy durowej lub molowej wyznacza granice tonacji i nadaje jej nazwę. W tonacji e-moll E jest rdzeniem. W tonacji G-dur G jest korzeniem. Co ciekawe, tonacja e-moll i tonacja G-dur używają dokładnie tego samego zestawu nut i akordów diatonicznych, ale zmiana prymy całkowicie zmienia tonację tych nut; nuty i nazwy akordów pozostają takie same, ale brzmienie zmienia się dramatycznie.
co znaczy jambiczny w poezji?
Nuty prymy i inwersje akordów: 4 sposoby na zagranie akordu
Czy pryma akordu jest zawsze najniższą nutą? Nie zawsze. Dzięki inwersjom akordów można przearanżować dowolny akord, tak aby inny ton był najniżej brzmiącą nutą. Istnieją cztery główne sposoby układania nut w danym akordzie.
- akord pozycji głównej : W akordzie prymy pryma jest najniższą zagraną nutą. Na przykład triada F-dur w pozycji prymy będzie miała F jako najniższą nutę. Pozostałe tony akordów — tercja wielka (dźwięk A) i kwinta (dźwięk C) — zabrzmią powyżej tego niskiego F.
- Pierwsza inwersja akordu : Akord w pierwszej inwersji ma trzecią nutę jako najniższą nutę. Na przykład triada E-moll w pierwszej inwersji miałaby G (jej tercję małą) jako najniższy dźwięk. Pryma (nuta E) i piąta (nuta B) zabrzmi powyżej tej niskiej nuty G.
- Druga inwersja akordu : Akord w drugiej inwersji ma kwinę jako najniższą nutę. Na przykład akord d-moll w drugiej inwersji będzie miał A jako najniższą nutę. Inne tony akordów (D i F) zabrzmią gdzieś powyżej.
- Trzecia inwersja akordów : Trzecie akordy odwrócone wymagają czwartego tonu akordowego (albo seksty lub septymy oprócz triady) jako najniższej nuty. Na przykład akord F7 w trzeciej inwersji będzie miał nutę E♭ (dominującą septymę akordu) jako najniższą nutę. Wszystkie inne tony akordów zabrzmią ponad nim.
Jak rozpoznać główną nutę akordu?
Załóżmy, że słyszysz akord i chcesz dowiedzieć się, która nuta jest prymą. W takim przypadku będziesz musiał czerpać ze zrozumienia teorii muzyki – w szczególności skal durowych, gam molowych oraz triad durowych i molowych związanych z każdą skalą. Na przykład, jeśli widzisz akord napisany na pięciolinii muzycznej, który zawiera nuty G, B♭, E♭ i D♭, możesz wykonać trzy kroki, aby dowiedzieć się, która nuta jest prymą.
.
1. Zacznij od założenia, że najniższą nutą jest pryma . W przypadku akordu z nutami G, B♭, E♭ i D♭ można postawić hipotezę, że G jest pierwiastkiem akordu. Jeśli G jest prymą, B♭ może być stopniem tercji molowej w akordzie g-moll. D♭ byłoby płaską kwintą G — co oznaczałoby, że jest to akord zmniejszony. Byłaby to płaska seksta z G – ale płaskie seksty są niezwykle rzadkie. Więc ten akord prawie na pewno nie jest akordem G.
dwa. Spróbuj zagrać akord na instrumencie . Wsłuchaj się uważnie w dźwięk, który wytwarza. Ten krok będzie wymagał znajomości dźwięków różnych akordów. Musisz rozpoznać ze słuchu, co akord durowy, akord molowy, dominujący akord septymowy , zmniejszony akord i powiększony akord brzmią jak. W przypadku akordu z nutami G, B♭, E♭ i D♭ wprawne ucho rozpozna dźwięk dominującego akordu septymowego.
3. Przestudiuj nuty i poszukaj relacji akordowych . Większość akordów zawiera prymę, tercję i kwintę, a być może także inne nuty. (Na przykład, dominujący akord septymowy zawiera płaską septymę oprócz tych innych wysokości). Sprawdź, czy możesz znaleźć związek między nutami G, B♭, E♭ i D♭. Jeśli to zrobisz, zdasz sobie sprawę, że patrzysz na akord E♭septym. E♭ jest pierwiastkiem (nawet jeśli nie jest to najniższa nuta), G jest tercją wielką, B♭ jest piątą, a D♭ jest septymą.
MasterClass
Sugerowane dla Ciebie
Zajęcia online prowadzone przez największe umysły świata. Poszerz swoją wiedzę w tych kategoriach.
jak zrobić udaną markę odzieżowąJake Shimabukuro
Uczy ʻUkulele
Dowiedz się więcej
Uczy sztuki wykonania
schemat rymów limeryku to abababDowiedz się więcej Christina Aguilera
Uczy śpiewu
Dowiedz się więcej Reba McEntireUczy muzyki country
Ucz się więcejJak używać akordów głównych i inwersji w muzyce?
Gitarzyści (szczególnie początkujący) mogą preferować akordy gitarowe, których pryma jest najsłabiej brzmiącą nutą, ale zaawansowani gracze wybierają inne typy akordów. Pianiści regularnie używają akordów inwersji pierwszego, drugiego i trzeciego, rozbijając inwersje akordów na pasaże. Z drugiej strony basiści rzadko grają w inwersje; zamiast tego kontrabasiści zazwyczaj grają prymę akordu na takcie (pierwszej nucie) taktu. Mogą ozdobić dodatkowymi nutami basowymi podczas reszty taktu, ale kompozytorzy i aranżerzy polegają na basistach, aby ustalić tonalność utworu poprzez priorytetowe traktowanie korzeni.
Ciekawe Artykuły
