Co to jest dykcja? Naucz się 8 różnych rodzajów dykcji w pisaniu z przykładami

Dykcja odnosi się do wyborów językowych, których pisarz dokonuje, aby skutecznie przekazać ideę, punkt widzenia lub opowiedzieć historię. W literaturze słowa użyte przez autora mogą pomóc w ustaleniu wyrazistego głosu i stylu.

Ucz się od najlepszych

Przejdź do sekcji

• Czym jest dykcja w pisaniu?
• Jaki jest cel dykcji w piśmie?
• 8 różnych rodzajów dykcji w piśmie
• 3 przykłady dykcji w literaturze

James uczy, jak tworzyć postacie, pisać dialogi i sprawiać, że czytelnicy przewracają stronę.

Czym jest dykcja w pisaniu?

Dykcja to staranny dobór słów, aby przekazać wiadomość lub ustalić określony głos lub styl pisania. Na przykład płynny, figuratywny język tworzy kolorową prozę, podczas gdy bardziej formalne słownictwo z zwięzłym i bezpośrednim językiem może pomóc w osiągnięciu punktu.

Jaki jest cel dykcji w piśmie?

Pisarze wybierają określone słowa i frazy w zależności od wyniku, jaki chcą osiągnąć. Dykcja może:

• Stwórz pewien ton, który wspiera cel . Cel pisma determinuje jego dykcję. W literaturze i beletrystyce pisarze często używają nieformalnej dykcji i figur retorycznych — słów używanych w znaczeniach niedosłownych, takich jak porównania i metafory. Jeśli jednak naukowiec publikuje artykuł na temat swoich badań, język będzie techniczny, zwięzły i formalny, napisany dla określonej grupy odbiorców.
• Obsługuj ustawienie! . W literaturze beletrystycznej język, którym posługuje się autor, wspiera podstawowe elementy opowieści, takie jak sceneria. Dykcja pomaga ustalić, kiedy i gdzie rozgrywa się historia, używając języka ojczystego dla tego czasu i miejsca. To się nazywa potoczny dykcja. Na przykład historia rozgrywająca się w Nowym Jorku będzie miała inny styl językowy niż historia rozgrywająca się w Londynie.
• Ustanów narracyjny głos i ton . Stosunek pisarza do tematu opowieści ujawnia się w słowach, których używa. Pomaga to ustalić ton i wpływa na reakcję emocjonalną czytelników. Na przykład ton powieści grozy będzie zupełnie inny niż ton romansu.
• Ożyw postacie . Pisarz może wiele powiedzieć czytelnikowi o postaciach poprzez ich dialog. Sposób, w jaki postać używa dykcji, odzwierciedla dane osobowe, takie jak wiek i płeć, pochodzenie, otoczenie społeczne i zawód. Na przykład młodsza postać może używać slangu, gdy mówi.

8 różnych rodzajów dykcji w piśmie

Różne style dykcji wpływają na sposób wyrażania różnych idei. Istnieje osiem popularnych typów dykcji:

1. Formalna dykcja . Dykcja formalna to użycie wyrafinowanego języka, bez slangu i kolokwializmów. Dykcja formalna trzyma się reguł gramatycznych i używa skomplikowanej składni — struktury zdań. Ten wzniosły rodzaj języka jest często spotykany w tekstach profesjonalnych, dokumentach biznesowych i dokumentach prawnych.
2. Nieformalna dykcja . Dykcja nieformalna jest bardziej konwersacyjna i często używana w literaturze narracyjnej. Ten swobodny język jest reprezentatywny dla tego, jak ludzie komunikują się w prawdziwym życiu, co daje autorowi swobodę przedstawiania bardziej realistycznych postaci. Większość opowiadań i powieści używa nieformalnej dykcji.
3. Dykcja pedantyczna . Dzieje się tak, gdy pisarz jest bardzo szczegółowy lub akademicki w swoim pisaniu. Słowa są dobierane tak, aby przekazać tylko jedno znaczenie. Jest czasem używany w literaturze, gdy postacie mówią w bardzo wykształcony sposób, jak w F. Scott Fitzgerald Wielki Gatsby .
4. Dykcja potoczna . Potoczne słowa lub wyrażenia mają charakter nieformalny i zazwyczaj reprezentują określony region lub czas. Ain’t and y’all to przykłady wyrażeń potocznych, urodzonych na obszarach wiejskich Stanów Zjednoczonych. Kolokwializmy dodają pismom koloru i realizmu.
5. Słownik slangowy . Są to słowa, które powstały w określonej kulturze lub podgrupie, ale zyskały popularność. Slang może być nowym słowem, skróconym lub zmodyfikowanym słowem albo słowami, które nabierają nowego znaczenia. Przykłady powszechnych współczesnych słów slangowych to aggro zamiast agraved; biodro, co oznacza modny; i rzucać cień, co ma na celu obrzucenie kogoś zniewagą.
6. Abstrakcyjna dykcja . Dzieje się tak, gdy pisarz używa słów, aby wyrazić coś niematerialnego, na przykład pomysł lub emocję. Abstrakcyjnym frazom często brakuje fizycznych szczegółów i szczegółów, ponieważ są to rzeczy, których czytelnik nie może doświadczyć za pomocą pięciu zmysłów.
7. Konkretna dykcja . Konkretna dykcja to użycie słów dla ich dosłownych znaczeń i często odnosi się do rzeczy, które oddziałują na zmysły. Znaczenie nie jest otwarte na interpretację, ponieważ pisarz jest konkretny i szczegółowy w swoich frazach. Na przykład zdanie: zjadłem jabłko.
8. Poetycka dykcja . Dykcję poetycką napędzają słowa liryczne, które odnoszą się do określonego tematu odzwierciedlonego w wierszu i tworzą eufoniczny lub harmonijny dźwięk. Dykcja poetycka zwykle polega na użyciu języka opisowego, czasem z rytmem lub rymem.

MasterClass

Sugerowane dla Ciebie

Zajęcia online prowadzone przez największe umysły świata. Poszerz swoją wiedzę w tych kategoriach.

Uczy pisania

Uczy pisania scenariuszy

Uczy pisania dla telewizji

Uczy dramatycznego pisania

3 przykłady dykcji w literaturze

Myśl jak profesjonalista

James uczy, jak tworzyć postacie, pisać dialogi i sprawiać, że czytelnicy przewracają stronę.

Autorzy używają dykcji, aby skutecznie wspierać swoją narrację i postacie.

1. Marku Twainie, Przygody Huckleberry Finn . W klasycznej opowieści Marka Twaina narrator Huck Finn jest 13-letnim chłopcem dorastającym w pobliżu rzeki Missisipi w XIX wieku. Twain posługuje się bardzo nieformalną, przyziemną, potoczną dykcją, aby określić charakter Finna, jego młodość i pochodzenie: wspinam się po szopie i podkradam się do mojego okna tuż przed świtem. Moje nowe ubrania były natłuszczone i gliniaste, a ja byłam zmęczona jak pies.
2. Juliusza Verne'a, Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi . Gdy Pierre Arronax prowadzi czytelnika na morze, biolog morski opisuje swoje wodne otoczenie z naukowymi szczegółami: W końcu, po dwóch godzinach marszu, osiągnęliśmy głębokość około 300 metrów, to znaczy skrajną granicę, na której koralowce zaczyna się formować. Jules Verne używa pedantycznej dykcji, aby uczynić Arronax naukowcem, któremu czytelnik może zaufać. Jego mowa jest dosłowna, konkretna i pełna szczegółów, które pomagają tworzyć doznania zmysłowe.
3. Karola Dickensa, Opowieść o dwóch miastach . Charles Dickens rozpoczyna swoją klasyczną historię tym wersem: To były najlepsze czasy, to były najgorsze czasy. To przykład abstrakcyjnej dykcji — linie odnoszą się raczej do doświadczenia i emocji niż do konkretnych informacji. Te początkowe linie budują intrygę i wzbudzają ciekawość, przyciągając czytelnika, aby dowiedzieć się więcej.

Zostań lepszym pisarzem dzięki rocznemu członkostwu MasterClass . Uzyskaj dostęp do ekskluzywnych lekcji wideo prowadzonych przez mistrzów literatury, w tym Neila Gaimana, Dana Browna, Margaret Atwood i innych.