Przewodnik po współczynnikach proporcji: 8 współczynników kształtu filmu i telewizji

Proporcje obrazu wpływają na sposób postrzegania filmu lub programu telewizyjnego przez widzów. Wybór proporcji obrazu, który pasuje do tematyki filmu, jest kluczową decyzją każdego reżysera.

jak opisać oczy na piśmie

Ucz się od najlepszych

Przejdź do sekcji

• Jaki jest współczynnik proporcji w filmie?
• 8 proporcji do wykorzystania w filmach i telewizji and
• Czym są Letterboxing i Pillarboxing w filmie?
• Chcesz dowiedzieć się więcej o kręceniu filmów?

Jaki jest współczynnik proporcji w filmie?

Współczynnik proporcji opisuje szerokość i wysokość ekranu lub obrazu. Współczynnik proporcji składa się z dwóch liczb oddzielonych dwukropkiem, z których pierwsza oznacza szerokość obrazu, a druga jego wysokość. Na przykład współczynnik proporcji 1,33:1 oznacza, że ​​szerokość obrazu jest 1,33 razy większa od jego wysokości. Aby wyeliminować ułamki dziesiętne w tym stosunku, możesz zamiast tego zapisać go jako 4:3.

8 proporcji do wykorzystania w filmach i telewizji and

W historii filmu i telewizji było wiele różnych współczynników proporcji, ale obecnie cztery współczynniki są powszechne, a kilka klasycznych współczynników powraca.

1. 4:3 lub 1,33:1 . Najwcześniejsze filmy były prezentowane w proporcjach 4:3, a do czasu pojawienia się szerokoekranowej telewizji HDTV 4:3 było normalnym współczynnikiem dla telewizorów o standardowej rozdzielczości. Obecnie proporcje 4:3 służą przede wszystkim celom artystycznym, takim jak naśladowanie stylu kręcenia filmów, zanim proporcje szerokoekranowe stały się normą.
2. 16: 9 . Standardowy rozmiar dla szerokoekranowych telewizorów wysokiej rozdzielczości i większości monitorów komputerowych, 16:9, jest obecnie najczęściej używanym współczynnikiem proporcji. Zwykle kojarzy się to z filmami kręconymi dla telewizji i Internetu, ponieważ proporcje filmu są zazwyczaj szersze, aby uzyskać bardziej kinowy wygląd. Poza kinami większość widzów ogląda treści na ekranach 16:9, więc jeśli nie kręcisz treści, które będą pokazywane w kinie, kręcenie w proporcjach 16:9 jest mądrą decyzją.
3. 1,85: 1 . Jeden z dwóch standardowych współczynników proporcji we współczesnym kinie, 1,85:1, jest uważany za normalny format szerokoekranowy i jest w rzeczywistości dość podobny do 16:9. Jest nieco szerszy niż 16:9, co oznacza, że ​​treści nagrywane w formacie 1,85:1 i wyświetlane na telewizorach panoramicznych i monitorach komputerowych będą miały cienkie czarne paski u góry iu dołu ekranu. Chociaż ten stosunek jest najbardziej powszechny w przypadku filmów fabularnych, wiele programów telewizyjnych dążących do uzyskania kinowego wyglądu również kręci się w stosunku 1,85:1.
4. 2,39: 1 . Znany jako anamorficzny format szerokoekranowy, 2,39:1 to najszerszy współczynnik proporcji występujący we współczesnym kinie. Tworzy estetykę zwyczajowo kojarzoną z wysokiej jakości dramatycznymi filmami fabularnymi, a szerokie pole widzenia sprawia, że ​​jest to najlepszy wybór do kręcenia malowniczych krajobrazów.
5. 2,76:1 (70mm) . Dziś reżyserzy, tacy jak Christopher Nolan, Quentin Tarantino i Paul Thomas Anderson, napędzają ponowne pojawienie się formatu filmowego 70 mm, który ma ogromne proporcje 2,76: 1 (i jest często wyświetlany na gigantycznych ekranach IMAX). 70 mm początkowo zyskało na znaczeniu pod koniec lat 50., częściowo ze względu na jego użycie w filmie, który zdobył nagrodę za najlepszy film Ben-Hur , ale format stopniowo wyszedł z użycia. Teraz, podobnie jak w latach 50., Hollywood używa 70 mm, aby zwabić widzów z powrotem do teatru, zapewniając im wyjątkowe wrażenia, których nie można powielić w domu w telewizji.
6. 1,37:1 (stosunek Akademii) . Tylko nieco szerszy niż współczynnik 4:3 używany w erze kina niemego, współczynnik Academy Ratio stał się standardowym współczynnikiem dla filmów w 1932 roku, kiedy mówiące obrazy stały się normą. Współcześni filmowcy, tacy jak Andrea Arnold i Paul Schrader, wciąż od czasu do czasu stosują ten stosunek.
7. 2,59:1 do 2,65:1 (Cinerama) . Aby konkurować z eksplodującą popularnością telewizji na początku lat pięćdziesiątych, dystrybutorzy filmowi zdecydowali, że muszą stworzyć dodatkową zachętę dla publiczności do chodzenia do teatru. Zaowocowało to stworzeniem Cinerama, formatu superszerokoekranowego obejmującego trzy standardowe kamery filmowe 35 mm, które jednocześnie wyświetlają film na zakrzywionym ekranie.
8. 2,35:1 do 2,66:1 (Cinemascope) . Debiutujący w 1953 roku Cinemascope był formatem superszerokoekranowym opracowanym przez szefa badań w 20th Century Fox. Ponieważ po raz pierwszy użyto obiektywów anamorficznych, Cinemascope wymagał tylko jednego projektora, co czyniło go znacznie mniej złożonym niż Cinerama. Wkrótce po pojawieniu się Fox's Cinemascope, Paramount wprowadził własny format panoramiczny o nazwie VistaVision, ale nie mógł konkurować z tańszymi systemami anamorficznymi, takimi jak Cinemascope, i wkrótce stał się przestarzały.

Czym są Letterboxing i Pillarboxing w filmie?

Letterboxing i pillarboxing to metody zachowania proporcji filmu, nawet gdy jest on wyświetlany na ekranie o innym współczynniku. W przypadku rozbieżności między proporcjami przechwytywania i wyświetlania na ekranie mogą pojawić się czarne paski (lub zmatowienie). Czarne paski na górze i na dole ekranu nazywane są „letterboxingiem” i pojawiają się, gdy filmowana treść ma szersze proporcje niż wyświetlacz. Czarne paski po lewej i prawej stronie ekranu to tzw. „pillarboxing” i pojawiają się, gdy filmowana treść ma wyższy współczynnik proporcji niż wyświetlacz.

Chcesz dowiedzieć się więcej o kręceniu filmów?

Zostań lepszym filmowcem dzięki rocznemu członkostwu MasterClass . Uzyskaj dostęp do ekskluzywnych lekcji wideo prowadzonych przez mistrzów filmowych, takich jak David Lynch, Spike Lee, Jodie Foster i nie tylko.