EKONOMIA 101: JAKA JEST FORMUŁA KOSZTU KRAŃCOWEGO? DOWIEDZ SIĘ, JAK FORMUŁA KOSZTÓW KRAŃCOWYCH JEST WYKORZYSTYWANA W BIZNESIE

Czy kiedykolwiek stałeś w sklepie z narzędziami i zastanawiałeś się, dlaczego doniczka z terakoty na roślinę doniczkową kosztuje więcej niż duże pudełko metalowych gwoździ? Czy paznokcie nie powinny być droższe? W końcu są wykonane ze stali, kompozytu, który wymaga wydobycia minerałów, które są następnie rafinowane przy użyciu ogromnych nakładów energii i pracy. Natomiast garnek z terakoty jest wykonany z gliny, którą można znaleźć na podwórkach większości ludzi. Powodem, dla którego gwoździe są tańsze, jest to, że są produkowane na masową skalę, a to obniża ich koszt krańcowy.

Przejdź do sekcji

Co to jest koszt krańcowy?
Jaka jest formuła kosztu krańcowego?
Jak używana jest formuła kosztu krańcowego?
Jaka jest różnica między kosztem krańcowym a produktem krańcowym?
Dowiedz się więcej o MasterClass Paula Krugmana

Paul Krugman uczy ekonomii i społeczeństwa Paul Krugman uczy ekonomii i społeczeństwa

Laureat Nagrody Nobla, ekonomista Paul Krugman, uczy Cię teorii ekonomicznych, które napędzają historię, politykę i pomagają wyjaśnić otaczający Cię świat.

Ucz się więcej

Co to jest koszt krańcowy?

Koszt krańcowy jest reprezentacją kosztów poniesionych przy produkcji dodatkowych jednostek produktu. Gdy wytwarzane są produkty fizyczne (takie jak gwóźdź stalowy), głównymi czynnikami kosztowymi są:

Robotnicy (robotnicy, którzy robią gwoździe).
Dobra fizyczne (surowce, które są przetwarzane na gwoździe, oraz wymagane maszyny).
Nieruchomości (wydatki związane z fabryką, w której wykonywane są gwoździe).
Transport (koszty poniesione na transport zarówno surowców, jak i produktów gotowych).

Niektóre z tych kosztów są statyczne, niezależnie od liczby wyprodukowanych gwoździ. W szczególności nie zmieni się koszt przestrzeni fizycznej, niezależnie od tego, czy fabryka produkuje jeden gwóźdź, czy milion gwoździ. Zakupiony sprzęt produkcyjny również staje się kosztem stałym, niezależnie od długotrwałego zużycia i dodatkowej energii elektrycznej potrzebnej do utrzymania maszyn w ruchu.

Inne czynniki kosztowe będą się zmieniać w zależności od liczby wyprodukowanych jednostek produktu. Jeśli robisz więcej gwoździ, potrzebujesz więcej surowego żelaza i to żelazo musi być dostarczone do fabryki. Gotowe gwoździe należy również wysłać do sklepów ze sprzętem. Koszty robocizny również mogą wzrosnąć, jeśli do wyprodukowania dodatkowych gwoździ potrzeba więcej godzin pracy.

ile grand slam w tenisie

Jaka jest formuła kosztu krańcowego?

Aby obliczyć koszt krańcowy, przedsiębiorstwa, ekonomiści i analitycy rynku stosują następujący wzór:

Koszt krańcowy = (Zmiana kosztów) / (Zmiana ilości)

Daje to kwotę w dolarach za każdą dodatkową jednostkę wyprodukowanego produktu.

Zmiana kosztów będzie w dużej mierze zależeć od skali produkcji, która już istnieje. Na przykład:

ustawienie obejmuje okres, miejsce i historię.

Piekarz pracujący w swojej domowej kuchni może być w stanie wyprodukować od jednej do pięćdziesięciu bagietek bez znaczącej zmiany kosztów, ponieważ może nadal używać tego samego piekarnika w tym samym pomieszczeniu. (Największy wzrost kosztów przejścia z jednego bochenka do produkcji 50 bochenków to dodatkowa mąka, sól, woda i drożdże – wszystko to dość niskie, jeśli chodzi o surowce).
Jeśli jednak piekarz chce zwiększyć skalę produkcji do setek bagietek, prawdopodobnie będzie musiał rozpocząć pracę w znacznie większej przestrzeni niż ich domowa kuchnia. W takim przypadku zwiększenie ilości produkcji spowoduje znacznie większe koszty stałe, ponieważ prawdopodobnie będą musieli wynająć powierzchnię w większym obiekcie i być może zakupić nowy sprzęt.
Wzrost kosztów produkcji niekoniecznie oznacza zmniejszenie przychodów całkowitych. Wręcz przeciwnie, większość firm obniża jednostkowy koszt produkcji, zwiększając poziom produkcji. Wiąże się to z zasadą ekonomii skali. Wraz ze wzrostem poziomu produkcji średni koszt na wyprodukowaną jednostkę ma tendencję do obniżania się – oczywiście pod warunkiem, że istnieje wystarczający rynek dla konsumentów chętnych do zakupu Twojego produktu.

Paul Krugman uczy ekonomii i społeczeństwa Diane von Furstenberg uczy budowania marki modowej Bob Woodward uczy dziennikarstwa śledczego Marc Jacobs uczy projektowania mody

Jak używana jest formuła kosztu krańcowego?

Formuła kosztów krańcowych jest wykorzystywana przez ekonomistów, szczególnie tych studiujących mikroekonomię, do pozyskiwania danych o kosztach związanych z produkcją fizyczną.

Wzór ten jest również rutynowo stosowany przez firmy, które chcą przewidzieć dodatkowe koszty, a najlepiej dodatkowy zysk, który może wynikać ze zwiększenia skali produkcji. Liderzy biznesowi podejmują decyzje produkcyjne na podstawie tego, czy zwiększony całkowity koszt produkcji przyniesie większy łączny zysk. Uważnie kontrolując koszty pracy, nieruchomości, surowców i transportu, dyrektorzy biznesowi mogą stosować formułę kosztów krańcowych i podejmować świadome decyzje dotyczące przyszłości ich firmy.

Jaka jest różnica między kosztem krańcowym a produktem krańcowym?

Produkt marginalny firmy to dodatkowy wynik powstały w wyniku dodatkowego wkładu włożonego do firmy. W praktyce może to oznaczać na przykład dodatkowe pączki produkowane w sklepie z pączkami po zatrudnieniu dodatkowego pracownika lub dodatkową liczbę truskawek zebranych przez rolnika, który zasadzi dodatkowe nasiona.

Dowiedz się więcej o ekonomii i społeczeństwie na zajęciach MasterClass Paula Krugmana.