Jak napisać książkę o literaturze faktu w 8 krokach

Jak napisać książkę o literaturze faktu w 8 krokach

Pisanie literatury faktu zajmuje dużo miejsca. Od poradników po pamiętniki do biografii historycznych dla dziennikarstwa technologicznego, naukowego i politycznego istnieje dzieło literatury faktu, dotyczące każdego aspektu ludzkiego doświadczenia. Pisanie literatury faktu to przede wszystkim ćwiczenie z badań, introspekcji i obserwacji. Oto jak to zrobić:

1. Znajdź swoją historię . Pierwszym krokiem do znalezienia świetnego pomysłu na książkę jest śledzenie tego, co cię zaciekawiło. Słuchaj podcastów. Zbadaj temat, który do Ciebie przemawia. I bądź cierpliwy wobec tych małych iskierek pomysłów. Jeśli pracujesz tylko nad materiałem, który w danym momencie uważasz za przydatny, drastycznie się ograniczasz. Nie możesz w tej chwili wiedzieć, czego będziesz potrzebować później; ciśnienie jest za wysokie. Poznaj swoje pomysły i odłóż je na później. Zbuduj sobie tylną półkę wypełnioną wszelkiego rodzaju naprawdę fajnymi rzeczami.
2. Określ dlaczego. Sednem każdego wartego zachodu dążenia twórczego jest pytanie: Dlaczego zamierzasz napisać tę konkretną książkę? Przemyśl dokładnie historię i określ dokładnie, co chcesz powiedzieć. Pomyśl o tym jako o głównym dramatycznym pytaniu w powieści: będziesz powracać do tej tezy w trakcie pisania.
3. Zidentyfikuj swoją grupę docelową . Piszesz dla miłośników historii? Zestaw do samodoskonalenia? Czy są naukowcami, czy przypadkowymi czytelnikami? Czy zamierzasz odnieść się szerzej i napisać bestseller? Ludzie często wyszukują literaturę faktu, aby znaleźć historie o wspólnym doświadczeniu — piszesz dla niszy, czy dla większej, bardziej ogólnej publiczności? Trzymanie tej grupy lub osoby w swoim umyśle podczas pisania pozwala jeszcze bardziej dostosować komunikat i styl pisania.
4. Zrób swoje badania . Badania to połączenie detektywizmu w świecie rzeczywistym i kreatywnej burzy mózgów. Zamiast polegać na wyszukiwaniu w Internecie, udaj się do biblioteki. Biblioteka jest pełna niewykorzystanych bibliotekarzy, których zadaniem jest pomoc. Jeśli ma to sens, zapytaj w swojej społeczności, aby znaleźć ludzi, którzy mogli przeżyć doświadczenia, o których chcesz napisać i przeprowadzić z nimi wywiad.
5. Poskładaj narrację . Wyciągnięcie spójnej fabuły z góry badań lub przeżytych doświadczeń to nie lada wyczyn dla każdego autora literatury faktu. Skonsultuj się jeszcze raz, dlaczego i zaplanuj momenty, które Twoim zdaniem są kluczowe dla ogólnego wrażenia, które chcesz pozostawić na czytelniku. Utwórz listę postaci, scenerii i punktów konfliktu i poeksperymentuj z kilkoma różnymi sposobami przedstawienia ich w zarysie .
6. Wyznacz sobie wykonalne cele . Staraj się pisać 500 lub 1000 słów dziennie (w zależności od tego, co Twoim zdaniem możesz osiągnąć). Konieczność spełnienia limitu liczby słów pomoże ci przezwyciężyć ten perfekcjonistyczny błąd w twoim uchu. Niech nic nie powstrzyma cię przed osiągnięciem celu – ani zwlekanie, ani blokada pisarska, ani nawet złe pisanie. Naprawisz to później w procesie edycji. Po prostu trzymaj się harmonogramu pisania.
7. Twórz zarysy rozdziałów . Czasami wystarczy nawet szorstki spis treści, aby pokazać, dokąd należy się udać. We wstępie wypisz wszystkie pytania, na które masz nadzieję odpowiedzieć w swojej książce. Na zakończenie wypisz odpowiedzi, które masz nadzieję udzielić. Praca wstecz od końca może pomóc w wyjaśnieniu rozdziałów pomiędzy nimi. W jakim momencie chcesz wylądować? Co musisz pokryć, aby się tam dostać?
8. Podejdź do pisania po jednym rozdziale na raz . Pomyśl o każdym rozdziale w książce non-fiction jako o indywidualnym eseju. Rozpoczynasz od przedstawienia, na czym koncentruje się, nakreślając jego kontekst i dotykając tego, co dodaje do ogólnej narracji. Następnie przygotujesz scenę: Jakie elementy definiują temat tego rozdziału? Jaka jest jego historia? Następnie nadszedł czas, aby przedstawić swoją argumentację: Podaj przykłady, które dokładniej ilustrują główny cel rozdziału. Jeśli piszesz osobistą historię, może to oznaczać chwile lub wspomnienia z twojego życia. Jeśli piszesz biografię prezydenta, namalujesz sceny z zapisów historycznych (w tym miejscu pojawiają się wszystkie wywiady i badania, które przeprowadziłeś). Zakończenie rozdziału powinno zawierać coś na wynos – jeśli twoja książka ma na celu nauczenie umiejętności – lub klif, który zabierze cię do następnego rozdziału.