6 RÓŻNYCH TYPÓW ARCHITEKTURY: JAKOŚĆ, CHARAKTERYSTYKA I ZASTOSOWANIA

Na przestrzeni dziejów społeczeństwa rozwinęły unikalne typy architektury, odzwierciedlające lokalne siły kulturowe, geograficzne i gospodarcze. Ewolucja stylów architektonicznych stanowi dynamiczną ilustrację nurtów historii ludzkości, a rozpoznawanie różnych stylów jest kluczową umiejętnością każdego studenta architektury.

Przejdź do sekcji

Czym jest architektura?
4 popularne style architektury domowej
2 popularne style architektury budynków
Dowiedz się więcej o MasterClass Franka Gehry'ego

Frank Gehry uczy projektowania i architektury Frank Gehry uczy projektowania i architektury

Na 17 lekcjach Frank uczy swojej niekonwencjonalnej filozofii architektury, designu i sztuki.

ile kieliszków wina znajduje się w jednej butelce

Ucz się więcej

Czym jest architektura?

Architektura to rzemiosło planowania, projektowania i konstruowania budynków i innych struktur fizycznych. Podczas gdy zawód architekta nabrał nowej definicji i prestiżu w ciągu ostatnich kilku stuleci, my, ludzie, od tysięcy lat wprowadzamy charakterystyczne elementy projektowe do naszych konstrukcji.

W epoce nowożytnej style architektoniczne ewoluowały w niespotykanym tempie, a architekci świadomie wybierają spośród tych stylów do swojej pracy. Niektórzy architekci pracują ze stylami podpisu, podczas gdy inni mogą przyjmować elementy różnych stylów do indywidualnych projektów. Styl architektoniczny może wywoływać szczególne wrażenie zarówno u użytkowników budynku, jak i obserwujących go z zewnątrz. Styl budynku może również pomóc mu wtopić się w otoczenie lub wyróżnić się na jego tle, takim jak inne budynki w okolicy i środowisko naturalne.

4 popularne style architektury domowej

Poniżej znajdują się główne przykłady często spotykanych dzisiaj stylów architektonicznych. Niektóre z nich pojawiły się stosunkowo niedawno, inne to odrodzenie starszych form.

ryż jaśminowy do gotowania ryżu w proporcji wody

Tudor. Architektura Tudorów powstała w Anglii w XVI wieku, ukształtowana przez nowe innowacje, takie jak kominy i kominki oraz rosnąca przystępność cenowa cegieł. Architektura Tudor Revival pojawiła się w XIX wieku, ale w amerykańskich domach budownictwo osiągnęło największą popularność w latach 70. i 80., gdy budowniczowie domów starali się przywołać przytulny klimat angielskich wiejskich domów. Charakterystyczne cechy stylu Tudorów to wysokie dwuspadowe dachy i szczyty, wysokie kominy, duże okna z szprosami, cegła w jodełkę i zewnętrzne ściany z muru pruskiego z białym wypełnieniem stiukiem. We wnętrzach często znajdują się odsłonięte belki stropowe i duże kominki, w duchu wielkiej sali średniowiecznej posiadłości, centralnej komnaty do przyjmowania gości. Kluby wiejskie i pola golfowe również często mają budynki w stylu Tudorów, co sugeruje poczucie tradycji Starego Świata.
Odrodzenie Morza Śródziemnego. Architektura śródziemnomorskiego odrodzenia zapożycza charakterystyczne elementy z renesansowej architektury Hiszpanii i Włoch, po raz pierwszy sprowadzonej do obu Ameryk w okresie kolonialnym. Są to między innymi prostokątne rzuty pięter, białe stiukowe ściany, czerwone dachówki, łukowe okna, balkony, a nawet dzwonnice przypominające hiszpańskie kościoły. Obiekty te są często otoczone architekturą krajobrazu z bujnymi ogrodami z tropikalnymi roślinami. Odrodzenie śródziemnomorskie zyskało popularność w latach 20. i 30. XX wieku, gdy hotele na Florydzie i w Kalifornii starały się naśladować wspaniałość europejskich willi nadmorskich, mając nadzieję, że na nowo rozwijających się wybrzeżach wywrze wrażenie wyrafinowanego luksusu. W ostatnich dziesięcioleciach styl ten stał się częstym wyborem do budowy domu, wypierając popularność stylu Tudorów.
Rzemieślnik. Styl rzemieślniczy jest jednym z najbardziej charakterystycznych ruchów w architekturze amerykańskiej. W latach 90. XIX wieku grupa wpływowych architektów i projektantów wnętrz z Bostonu zorganizowała się, aby promować swoje zasady, czerpiąc inspirację z brytyjskiego ruchu Arts and Crafts. Reagując zarówno na rewolucję przemysłową, jak i na zbyt ozdobną estetykę wiktoriańską, styl Craftsman kładł nacisk na widoczne prace ręczne, lokalne materiały i prostotę projektu. Jego zwolennicy byli również zdeterminowani, aby wnieść piękno do skromnych domów dostępnych dla rosnącej amerykańskiej klasy średniej, a na początku XX wieku styl ten stał się niezwykle popularny w miastach zachodnich Stanów Zjednoczonych, których starsze dzielnice wciąż zawierają wiele znakomitych przykładów. Styl Craftsman to czyste linie, symetria i solidność. Jego charakterystyczne cechy to niskie dachy, głębokie okapy nadwieszone przed gankami, odsłonięte krokwie, szerokie okna i naturalne materiały, takie jak drewno i kamień. Wnętrza mają niskie sufity, wbudowane szafki i otwarte plany pięter, idealnie wyposażone w meble o tych samych zasadach projektowych, jak dzieła Gustava Stickleya (jednego z założycieli i głównych orędowników ruchu rzemieślniczego). Wczesne prace Franka Lloyda Wrighta i Prairie School — pionierskich architektów Chicago z przełomu wieków — są ściśle związane ze stylem rzemieślniczym.
Styl. Styl (Dutch for The Style) to ruch zapoczątkowany przez artystów i architektów w Holandii pod koniec I wojny światowej. Jego założyciele wierzyli, że ich prace mogą stać się uniwersalne dzięki czystej abstrakcji. Upraszczali formy wizualne do poziomu i pionu i wykorzystywali tylko czerń, biel i kolory podstawowe. Obrazy Pieta Mondriana wyraźnie pokazują tę estetykę. Architekci Jacobus Johannes Pieter Oud i Gerrit Rietveld przełożyli styl na trójwymiarowe projekty (zarówno w domach, jak i meblach). Budynki De Stijl można rozpoznać po przecinających się prostokątnych kształtach i zastosowaniu surowej bieli i jednolitych kolorów podstawowych. Wnętrza mogą być wyposażone w przesuwne panele umożliwiające przekształcenie przestrzeni z prywatnych pokoi w otwarte przestrzenie. Elementy De Stijl są nadal popularne w dzisiejszej architekturze, szczególnie w stylowych kondominiach i innych budynkach wielorodzinnych.

Frank Gehry uczy projektowania i architektury Annie Leibovitz uczy fotografii Diane von Furstenberg uczy budowania marki modowej Marc Jacobs uczy projektowania mody

2 popularne style architektury budynków

W projektowaniu budynków użyteczności publicznej często reprezentowane są następujące style architektoniczne.

Neoklasycyzm. Styl neoklasyczny czerpie głównie z klasycznej architektury starożytnej Grecji i Rzymu. Ruch neoklasyczny rozpoczął się w połowie XVIII wieku, kiedy praca archeologów przyniosła starożytnemu światu świeży entuzjazm, zapoczątkowując greckie odrodzenie. W tym samym czasie intelektualiści oświeceniowi starali się naśladować racjonalizm filozofii greckiej, podczas gdy rewolucjoniści i reformatorzy epoki czerpali inspirację z demokracji greckiej i republikanizmu rzymskiego. Styl neoklasyczny oddał hołd tym związkom. Cechami charakterystycznymi neoklasycyzmu są kolumny, portyki, szerokie stopnie i kopuły, z silną preferencją do marmuru lub kamienia jako materiałów budowlanych, przynajmniej dla widocznej elewacji. Neoklasycyzm jest szeroko rozpowszechniony jako styl instytucjonalny w Stanach Zjednoczonych, widoczny w kolumnowych fasadach nowojorskich banków i oczywiście pomnikach, muzeach i funkcjonujących budynkach rządowych w Waszyngtonie, stylu replikowanym w budynkach kapitolu w całym kraju.
Odrodzenie gotyckie. Architektura gotycka powstała we Francji w średniowieczu, uwieczniona w katedrach tego okresu, takich jak Notre-Dame de Paris. (Goci byli ludem germańskim pochodzącym z Europy Środkowej, który odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu średniowiecznej Europy. Tak więc wiele elementów epoki określa się jako gotycki, mimo że oryginalny język i kultura gotycka w dużej mierze wymarły, zanim rozwinęli się Francuzi. ten styl architektoniczny). W XIX wieku w wiktoriańskiej Anglii ruch odrodzenia gotyckiego ponownie spopularyzował formę jako alternatywę dla neoklasycyzmu. Motywacje były częściowo filozoficzne. Gdy społeczeństwo zmagało się z zanieczyszczeniem i odczłowieczającymi skutkami rewolucji przemysłowej, niektórzy intelektualiści i artyści zaczęli romantyzować kulturę przedindustrialnego okresu średniowiecza. Ponadto, zagrożony wzrostem ewangelizacji i nonkonformizmu religijnego, Kościół anglikański starał się wzmocnić swoją ciągłość z katolicyzmem przedreformacyjnym, wizualnie ucieleśnionym przez te oszałamiające katedry. Architektura neogotycka wyróżnia się kamiennymi murami, ostrołukowymi łukami i stromo nachylonymi dachami, a także iglicami, ozdobnymi elementami dekoracyjnymi i wysokimi, wąskimi oknami (czasami z witrażami). Ostatecznie popadając w niełaskę w budynkach komercyjnych i rządowych, styl neogotyku pozostał popularny w kościołach, bibliotekach i budynkach uniwersyteckich, iw tej formie rozprzestrzenił się na cały świat. Znane przykłady obejmują katedrę św. Patryka w Nowym Jorku; Katedra Narodowa w Waszyngtonie; i cały kampus Uniwersytetu w Bombaju. Chicago Tribune Tower i Pittsburgh Cathedral of Learning demonstrują styl w formie drapacza chmur.