Przewodnik po muzyce tanga: krótka historia tanga argentyńskiego

Krótka historia muzyki tangowej

Historia tanga sięga XIX wieku.

• Pochodzenie : W połowie XIX wieku europejscy imigranci w Argentynie i Urugwaju zaczęli eksperymentować z muzyką, która łączyła europejską muzykę salonową i tradycje taneczne, takie jak menuet z afrykańskimi rytmami, z którymi zetknęli się na zachodniej półkuli. Muzyka tanga zadomowiła się również w takich krajach jak Kuba i Hiszpania, ale to argentyńska stolica Buenos Aires i Montevideo, stolica Urugwaju, szczególnie sprzyjały rozwojowi tego nowego gatunku muzyki. Rosendo Mendizábal jest uważany za pierwszego wybitnego muzyka tanga. Vicente Greco, jeden z pierwszych liderów zespołów tangowych, wprowadził zespół sekstetu tangowego, który składał się z fortepianu, kontrabasu, dwojga skrzypiec i dwóch bandoneonów. Jednak to śpiewak Carlos Gardel spopularyzował śpiewanie tanga piosenką „Mi Noche Triste” w 1917 roku, stając się największą gwiazdą muzyki tangowej i zapoczątkowując złoty wiek tanga.
• złoty wiek : Ten złoty wiek rozpoczął się przedwczesną śmiercią Carlosa Gardela; muzykolodzy określają złoty wiek tanga jako lata od 1935 do 1952. Podczas gdy wczesne tango było bardziej ograniczone do kręgów muzyków i podziemnych lokali, lata 30. pomogły uczynić tango formą muzyki popularnej i ta popularność przetrwała przez całą II wojnę światową. To właśnie w tej epoce główni liderzy zespołów ze Stanów Zjednoczonych zaczęli zwracać uwagę na tango, a nawet włączać piosenki tangowe do swoich własnych repertuarów.
• Schizma : Podczas złotego wieku w tangu argentyńskim rozwinęła się schizma; niektórzy liderzy zespołów, tacy jak Juan d'Arienzo i Rodolfo Biagi, starali się utrwalić styl ustanowiony przez muzyków takich jak Gardel. Argentyńczyk Osvaldo Fresedo prowadził serię stosunkowo tradycyjnie brzmiących zespołów i miał prawdopodobnie najdłuższą karierę komercyjną ze wszystkich muzyków tangowych, pracując nieprzerwanie od 1925 do 1980. Inni liderzy zespołów, tacy jak Carlos di Sarli i Aníbal Troilo, próbowali popchnąć styl tanga w bardziej eksperymentalny wskazówki.
• Nowe tango : Najbardziej znanym na świecie ewolucjonistą tanga jest Astor Piazzolla. Kiedy międzynarodowa publiczność myśli o tango argentyńskim, prawdopodobnie wyobrażają sobie, że: nowe tango („nowe tango”), które Piazzolla zapoczątkował w utworach takich jak Adiós nonino. Między Piazzollą i nowojorskimi muzykami jazzowymi panował wzajemny podziw, co jeszcze bardziej zakorzeniło tango w kulturze Stanów Zjednoczonych. W nowszych formach tanga, takich jak jazzowy styl muzyki tangowej, powszechna jest improwizacja, łącząca jazz z wpływami europejskiej muzyki klasycznej i latynoamerykańskiej muzyki ludowej w tradycyjnym tangu.
• Dziedzictwo : Przez dziesięciolecia wielu innych muzyków tangowych zyskało na znaczeniu, w tym Ángel Villoldo, Osvaldo Pugliese, Roberto Firpo, Francisco Canaro, Julio de Caro, Lucio Demare i Miguel Caló.

Usher uczy sztuki wykonawczej Christina Aguilera uczy śpiewu Reba McEntire uczy muzyki country deadmau5 uczy produkcji muzyki elektronicznej