Słowa zmieniają się i ewoluują nieustannie poprzez pisanie i rozmowę, tworząc bogaty i różnorodny język. Kolokwializmy to słowa i wyrażenia, które stają się powszechne w określonym języku, regionie geograficznym lub epoce historycznej. Autorzy posługują się kolokwializmami, aby nadać swoim postaciom osobowość i autentyczność.
Przejdź do sekcji
- Co to jest kolokwializm?
- Jakie są różnice między kolokwializmem, slangiem i żargonem?
- Jaki jest cel kolokwializmu w literaturze?
- 2 Przykłady potoczności w literaturze
- Dowiedz się więcej o MasterClass Neila Gaimana
Na swoich pierwszych zajęciach online Neil Gaiman uczy, jak wymyślać nowe pomysły, przekonujące postacie i żywe fikcyjne światy.
wskazówki dotyczące pisania w pierwszej osobieUcz się więcej
Co to jest kolokwializm?
Kolokwializm to słowo lub wyrażenie, które tworzy nieformalny styl języka, którego ludzie używają w swobodnej rozmowie. Słowo to pochodzi od łacińskiego kolokwium, które oznacza rozmowę. Przy wielokrotnym użyciu pewne słowa i wyrażenia nabierają potocznych znaczeń: na przykład słowo zły oznacza zło, ale może też oznaczać doskonałe. Na przykład film był niegodziwy.
Jakie są różnice między kolokwializmem, slangiem i żargonem?
Istnieje kilka różnych stylów nieformalnej mowy, w tym kolokwializmy, slang i żargon. Podczas gdy potoczne wyrażenia są używane przez osoby w regionie geograficznym, slang i żargon są specyficzne dla niektórych grup.
- Slangowe słowa to unikalne wyrażenia stworzone przez określoną kulturę lub grupę społeczną, które często zyskują na popularności i stają się szeroko stosowane. Slang może być nowym słowem, skróconym lub zmodyfikowanym słowem lub słowami, które nabierają znaczenia innego niż ich pierwotna definicja. Niektóre przykłady terminów slangowych to hip, co oznacza modę, i rzucanie cienia, co ma na celu obrzucenie kogoś zniewagą.
- Żargon odnosi się do żargonu technicznego – słów i wyrażeń stworzonych w ramach określonego zawodu lub branży. Żargon jest najczęściej używany w piśmie formalnym. Na przykład słowo oświadczenie pod przysięgą jest terminem specyficznym dla zawodu prawnika, znanym również jako legalese. Rynek byka to żargon bankowości inwestycyjnej.
- Jeśli slang i żargon są regularnie używane w języku poza ich podgrupami, mogą stać się kolokwializmami.
Jaki jest cel kolokwializmu w literaturze?
Pisarze używają potocznych wyrażeń, aby dodać autentyczności swojej pracy. Kolokwializmy mogą również pomóc w:
- Dialog . Odtwórz swobodną komunikację poprzez potoczną dialog może dodać realizmu do historii i jej otoczenia. W Irvine Welsh's Wykrywanie pociągów , na przykład potoczny język ulicy bohaterów odzwierciedla ich życie na marginesie szkockiego społeczeństwa; przykładem jest fraza git aulder, oznaczająca starzeje się.
- Oprawa . Kolokwializmy mogą również pomóc w ustaleniu i podtrzymaniu czasu i miejsca opowieści. W Smażone zielone pomidory Fannie Flagg w Whistle Stop Cafe , bohaterowie mówią ludowym, potocznym tonem, który reprezentuje wiejską Alabamę z pierwszej połowy XX wieku.
- Postacie . Kolokwializmy mogą również pomóc w ustaleniu historii postaci, w tym wieku i pochodzenia społeczno-ekonomicznego. Narrator klasyki J.D. Salingera Buszujący w zbożu , 16-letni Holden Caulfield, jest wykształcony, ale używa wyrażeń takich jak cantcha, helluva time i dough. Użycie przez Salingera tych ostrzejszych potoków podkreśla buntowniczą passę Holdena.
MasterClass
Sugerowane dla Ciebie
Zajęcia online prowadzone przez największe umysły świata. Poszerz swoją wiedzę w tych kategoriach.
Neil GaimanUczy sztuki opowiadania historii
Dowiedz się więcej James PattersonUczy pisania
co to jest lutowy znak zodiaku?Dowiedz się więcej Aaron Sorkin
Uczy pisania scenariuszy
Dowiedz się więcej Shonda RhimesUczy pisania dla telewizji
Ucz się więcej2 Przykłady potoczności w literaturze
Myśl jak profesjonalista
Na swoich pierwszych zajęciach online Neil Gaiman uczy, jak wymyślać nowe pomysły, przekonujące postacie i żywe fikcyjne światy.
Zobacz klasęPisarze na przestrzeni dziejów literatury na różne sposoby posługiwali się kolokwializmami.
- Marku Twainie, Przygody Huckleberry Finn . W klasycznej opowieści Twaina, autor posługuje się kolokwialnym stylem XIX-wiecznej Ameryki, aby ustalić scenerię i rozwinąć swojego głównego bohatera: 13-letniego Hucka Finna, niedouczonego chłopca z wiejskiego stanu Missouri. Nieformalna mowa Finna jest szorstka: A sposobu, w jaki zapaliłem się i błyszczałem na drodze w ciemności, nikt nie jest w stanie powiedzieć. W ten sposób Huck mówi, że wyszedł stamtąd i pobiegł na drogę.
- Edith Wharton, Wiek niewinności . Powieść, której akcja rozgrywa się w Nowym Jorku na początku XX wieku, opowiada historię miłosnego trójkąta, który rozgrywa się wśród klas wyższych, gdzie potoczne zwroty naśladują europejskie rodziny królewskie, zawierając francuskie zwroty, takie jak des quartiers excentriques. To użycie wysokiej klasy kolokwializmów sprawia, że czytelnicy czują się odizolowani i oderwani od postaci: dokładnie to, co zamierzał Wharton.
Dowiedz się więcej o technikach pisania na zajęciach MasterClass Neila Gaimana.
